Terdapat banyak perdebatan mengenai hari ini kemudahan atau bukannya vaksinasi pada bayi dan kanak-kanak. Terdapat arus yang menunjukkan bahawa penyakit yang mana ia telah divaksin telah hilang, atau bahawa mereka berbahaya dan bahawa mereka menyokong bukan vaksinasi. Tetapi apa yang akan berlaku jika kita berhenti mengosongkan anak-anak kita?
Nah, berdasarkan pengalaman dan kajian di negara-negara yang berbeza, nampaknya jelas bukan hanya jika bukan untuk vaksin penyakit itu tidak akan hilang, tetapi jika vaksinasi terganggu, mereka akan muncul kembali.
Inilah yang kita lihat dalam dokumen kesalahpahaman yang meluas mengenai vaksinasi, yang disediakan oleh Pusat Pengawalan dan Pencegahan Penyakit Amerika Syarikat terutamanya untuk digunakan oleh pakar perubatan yang tugasnya termasuk mengurus vaksin kepada anak-anak, dan Organisasi Kesihatan Sedunia yang menghasilkan semula dalam halamannya.
Vaksin adalah satu mekanisme untuk mengawal pelbagai penyakit berjangkit yang biasa berlaku pada masa lalu dan hari ini tidak begitu. Walau bagaimanapun, virus dan bakteria yang menyebabkan penyakit, dan juga kematian, masih wujud (walaupun mereka boleh dicegah oleh vaksin) dan boleh dihantar kepada mereka yang tidak dilindungi oleh vaksin.
Polio, campak, rubella, batuk kokol, jenis meningitis ... adalah penyakit yang hari ini akan mempunyai kesan ekonomi yang besar dan mengakibatkan perundingan perubatan, hospitalisasi dan kematian prematur.
Jelas sekali kemajuan kebersihan-kebersihan mereka membuat insiden penyakit yang mana kita telah menurunkan vaksin di banyak tempat, tetapi mereka tidak dibasmi atau dikawal, kawalan yang hanya datang selepas kempen vaksin massa.
Globalisasi semasa, kemudahan perjalanan, adalah satu lagi sebab yang akan menyebabkan penyakit yang ada di bahagian lain di dunia untuk bergerak dengan mudah ke kawasan-kawasan baru jika populasi tidak divaksinasi.
Mari kita ambil contoh baru-baru ini, wabak besar difteria yang berlaku di bekas Kesatuan Soviet pada tahun 1990-an.
Kadar vaksinasi rendah pada kanak-kanak dan kekurangan vaksin penggalak untuk orang dewasa mengakibatkan peningkatan dalam bilangan kes, dari 839 kes pada tahun 1989 kepada hampir 50,000 kes dan 1,700 kematian pada tahun 1994. Sekurang-kurangnya 20 kes yang diimpot berlaku dalam Eropah dan dua kes dalam rakyat Amerika Syarikat yang telah bekerja di bekas Kesatuan Soviet.
Risiko yang wujud dalam vaksin, sebaliknya, seolah-olah tidak sampai kepada penyakit-penyakit yang mereka berniat untuk bertarung. Dalam dokumen itu "Apa yang akan berlaku jika kita menangguhkan kempen vaksinasi?", dari Pusat-pusat Penyakit dan Pencegahan Penyakit Amerika Syarikat tersebut, menyimpulkan:
Kebenarannya adalah bahawa kesihatan kanak-kanak lebih cenderung dipengaruhi oleh salah satu daripada penyakit ini daripada mana-mana vaksin. Mana-mana kes penyakit serius atau kematian yang disebabkan oleh vaksin adalah malang, tetapi jelas bahawa kelebihan vaksinasi jauh melebihi risiko yang jarang berlaku dan tanpa vaksin lebih banyak keadaan dan kematian akan berlaku. Sudah tentu, mempunyai campur tangan perubatan yang berkesan sebagai vaksin untuk pencegahan penyakit dan tidak menggunakannya akan menjadi tidak bertanggungjawab.
Saya juga fikir, selepas kesimpulan ini, betapa paradoksnya bahawa di dunia pertama ini kita sedang menimbangkan kemungkinan menghentikan vaksinasi, apabila di kawasan lain ia sangat diperlukan untuk melaksanakan vaksin. Pelanjutan yang tidak datang kerana vaksin hanya sampai kepada mereka yang mampu membelinya. Organisasi kesihatan dan advokasi banyak kanak-kanak bekerja di dunia, seperti WHO atau UNICEF.
Dan kembali ke alam sekitar kita, tanpa ragu-ragu, kes-kes seperti pengeluaran kumpulan vaksin rotavirus atau penggera untuk influenza A yang tidak ada apa-apa, tidak menyumbang kepada membina keyakinan terhadap vaksin, walaupun dalam kes ini ia daripada "pilihan".
Tetapi mungkin menarik balik kepercayaan kepada keseluruhan vaksinasi, untuk kempen "imunisasi" mandatori menjadi sikap tidak bertanggungjawab, memandangkan data terdedah.
